Rodzaje depresji
Ze względu na przyczynę powstania wyróżnia się:
- Depresję egzogenną (reaktywną) – zaburzenia wywołane są w tym przypadku przez czynniki zewnętrzne – trudne sytuacje życiowe, które stają się przyczyną ogromnego stresu (np. udział w wypadku, rozstanie, śmierć bliskiej osoby, ale też np. utrata pracy, przejście na emeryturę).
- Depresję endogenną – mającą podłoże w zaburzeniach biochemicznych (choć „ogniem zapalnym” choroby także i w tym wypadku może być jakieś wydarzenie zewnętrzne). Obniżony nastrój pacjentów cierpiących na depresję endogenną uwarunkowany jest nieprawidłowościami w produkcji i aktywności tzw. neurotransmiterów, czyli przekaźników impulsów nerwowych (np. serotoniny, noradrenaliny i dopaminy).
- Depresję sezonową (SAD) – szczególną odmianę depresji endogennej. Pojawia się ona w okresie jesienno – zimowym i zanika wraz z nadejściem cieplejszych pór roku. Niedobór światła słonecznego wpływa na rozregulowanie rytmu okołodobowego, przyczyniając się do zwiększonego wydzielania melatoniny – tzw. „hormonu snu”, który sprawia, że czujemy się senni i zmęczeni. Zmniejsza też poziom serotoniny.
Leczenie zaburzeń depresyjnych
Depresja, tak jak każda inna choroba, powinna być leczona. Wiele osób wstydzi się jednak zgłosić do psychologa czy psychiatry, wciąż odkładając wizytę na później. Leczenie zaburzeń depresyjnych nie polega jednak na prostym „wzięciu się w garść” – często potrzebna jest terapia farmakologiczna. Im wcześniej postarasz się uzyskać odpowiednią pomoc, tym szybciej będziesz mógł znów normalnie funkcjonować – odzyskać radość z wykonywania ulubionych zajęć i przebywania w gronie bliskich ludzi.
Przy leczeniu depresji często stosuje się psychoterapię. W lekkich postaciach choroby można się do niej ograniczyć.
Leczenie depresji sezonowej odbywa się za pomocą tzw. fototerapii, czyli „terapii światłem”. Kuracja pomaga uregulować poziom melatoniny i neurotransmiterów w mózgu, pozwalając choremu wrócić do dawnej kondycji. Pierwsze efekty można zaobserwować już po 3 – 7 dniach od rozpoczęcia terapii.
W przypadku depresji endogennej często konieczne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia farmakologicznego. Antydepresanty (tymoleptyki) pomagają walczyć z zaburzeniami snu, łagodzą stany stresowe i przyczyniają się do ogólnej poprawy samopoczucia chorego. Istnieje wiele rodzajów leków przeciwdepresyjnych, które różnią się między sobą dokładnymi mechanizmami działania. Większość z nich wpływa na stężenie mediatorów – serotoniny i noradrenaliny – hamując ich zwrotne wychwytywanie ze szczeliny synaptycznej. Antydepresanty regulują też wrażliwość receptorów błon komórkowych.
Terapia depresji za każdym razem powinna być ustalona indywidualnie, w zależności od specyficznej sytuacji pacjenta. Dlatego właśnie tak ważne jest skonsultowanie się ze specjalistą psychiatrii.