Elektrokardiografia, czyli EKG, to jedno z podstawowych badań stosowanych w diagnostyce choroby wieńcowej.
Aby wyniki EKG były miarodajne, warto połączyć je z testem wysiłkowym. Podczas takiego badania pacjent wykonuje jakąś aktywność fizyczną – np. pedałuje na ergometrze rowerowym albo spaceruje na bieżni. Równocześnie za pomocą seryjnych zapisów EKG lekarz sprawdza, jak serce pacjenta reaguje na zwiększające się pod wpływem wysiłku zapotrzebowanie na tlen. U osób cierpiących na chorobę wieńcową powyżej pewnego wysiłku rozwijają się cechy niedokrwienia sercowego. Zmieniający się zapis EKG pozwala ustalić tutaj moment graniczny, określając tym samym tzw. rezerwę wieńcową – maksymalny wzrost przepływu krwi przez naczynia wieńcowe.
Jedną z odmian testu wysiłkowego jest tzw. echokardiografia wysiłkowa. Badanie echokardiologiczne (USG serca) wykonywane w trakcie wysiłku fizycznego pozwala m. in. ocenić, czy mięsień sercowy jest powiększony, czy nie ma płynu w osierdziu, czy zastawki nie są uszkodzone, czy w obrębie serca nie występują obszary nieprawidłowej kurczliwości (np. hipokinezy – kurczliwości zmniejszonej w stosunku do normy, akinezy – całkowitego braku kurczliwości, lub dyskinezy – nieprawidłowej kurczliwości niektórych segmentów mięśnia sercowego, które uwypuklają się tętniakowato zamiast się kurczyć). Echokardiografia pozwala też ustalić wartość ważnego wskaźnika wydolności lewej komory sercowej – tzw. frakcji wyrzutowej, określającej ilość krwi wyrzucanej z lewej komory w trakcie skurczu.
Warto także wykonać badania laboratoryjne, które w diagnostyce choroby wieńcowej pełnią funkcję pomocniczą. Dla oceny czynników ryzyka rozwoju choroby niedokrwiennej najważniejsze są badania z tzw. pakietu metabolicznego: poziom cholesterolu (frakcji LDL i HDL) oraz trójglicerydów, a także cukru i kwasu moczowego we krwi.
Jeśli obraz elektrokardiografii nie jest wyraźny i trudno określić, czy w danym przypadku mamy do czynienia z zawałem, wskazane jest oznaczenie markerów uszkodzenia mięśnia sercowego – np. troponiny (białka komórek mięśnia sercowego) i CKMB (frakcji sercowej kinazy kreatynowej – enzymu, który uszkodzone komórki mięśni uwalniają do krwi).