Powikłania choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy bywają bardzo niebezpieczne:
- Wrzód drążący – gdy wrzód dociera do sąsiadującej z żołądkiem trzustki, następuje znaczne zwiększenie stężenia produkowanych przez trzustkę enzymów trawiennych. Wiążą się z tym poważne dolegliwości bólowe.
- Perforacja ściany żołądka lub dwunastnicy – pęknięcie w ścianie żołądka prowadzi do powstania dziury, przez którą kwaśna treść pokarmowa przedostaje się dalej do jamy otrzewnej. Prowadzi to do zapalenia otrzewnej. Przerwanie ściany żołądka lub dwunastnicy można stwierdzić na podstawie zdjęcia rentgenowskiego (RTG) jamy brzusznej. Perforacja wymaga leczenia chirurgicznego – poprzez zaszycie miejsca pęknięcia lub wycięcie fragmentu żołądka.
- Krwawienie wrzodowe – to najczęstsze powikłanie choroby wrzodowej. Czasem krwotoki są niewielkie i stosunkowo niegroźne. Jeśli jednak obecny w żołądku kwas solny nadtrawi fragment naczynia krwionośnego, które przebiega w obrębie owrzodzenia, dojdzie do bardzo obfitego i niebezpiecznego krwawienia. Krwawienie z wrzodu jest dość charakterystyczne – nadtrawiona krew przypomina swoim wyglądem fusy od kawy. Łatwo je w ten sposób zidentyfikować np. podczas wymiotów. O krwawieniu z górnych odcinków przewodu pokarmowego świadczą też smoliste, czarne stolce. W zależności od tego, jak masywne jest krwawienie, można ograniczyć się do leczenia zachowawczego (poprzez zastosowanie środków blokujących wytwarzanie kwasu solnego, lub zaaplikowanie leków hamujących krwawienie za pomocą gastroskopu) lub operacji chirurgicznej.
- Zwężenie odźwiernika, czyli pierścienia mięśniowego łączącego żołądek z dwunastnicą – czasem towarzyszy mu zwężenie dwunastnicy (nawracające owrzodzenia przyczyniają się do jej deformacji). W efekcie dochodzi do częściowej lub nawet całkowitej niedrożności odźwiernika i dwunastnicy. Konsekwencją tej niedrożności jest rozciągnięcie żołądka i wyniszczające organizm obfite wymioty. Jedynym możliwym rozwiązaniem w tym przypadku jest ingerencja chirurgiczna.