Staw kolanowy nie ma zbyt dużego zakresu możliwych ruchów. Charakteryzuje go jednak stosunkowo skomplikowana budowa – w końcu ciężar, który na niego spada, jest ogromny!
Staw kolanowy łączy końce kości piszczelowej i udowej. Pokryte są one odporną na ścieranie chrząstką szklistą. To, że powierzchnie stawowe są do siebie dopasowane, a płynność ruchów (w tym obrotowych) – możliwa do zrealizowania – zapewnione jest także dzięki charakterystycznym elastycznym łąkotkom zbudowanym z tkanki chrzęstnej włóknistej. Liczne więzadła łączą ze sobą poszczególne elementy stawu kolanowego. Trzeszczka w postaci tzw. rzepki współtworzy staw, spełniając przy okazji funkcję ochronną.
Zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego związane są często z jednoczesnymi uszkodzeniami wielu różnych jego elementów: więzadeł, łąkotek, chrząstki…
Co może doprowadzić do powstania podobnych zmian? Przyczyny bywają różne. W szczególnej „grupie ryzyka” znajdują się sportowcy, narażeni na różne urazy. Zagrożeni chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych są tez ludzie cierpiący na otyłość, a także ci, których praca wiąże się ze stałym obciążeniem stawów.