Densytometria, czyli badanie gęstości kości – rodzaj badania rentgenowskiego, które pozwala wykryć osteoporozę już we wczesnym etapie jej rozwoju. Densytometrię można wykonać także bez skierowania lekarskiego. Pomiaru najczęściej dokonuje się w miejscach takich, jak:
- Odcinek lędźwiowy kręgosłupa – badanie pozwala ocenić stan tzw. kości beleczkowej (gąbczastej), która jest bardzo wrażliwa na różnego rodzaju zachwiania równowagi biochemicznej organizmu. Jest jedną z pierwszych, które zanikają po menopauzie, co czyni ją szczególnie narażoną na złamania.
- Przedramię (w okolicach nadgarstka) – pomiar gęstości kości w tym miejscu jest badaniem przesiewowym, obarczonym znacznym błędem (aż 20% wyników może się okazać fałszywie ujemnych lub dodatnich).
- Część kości udowej (ta, która wchodzi w skład stawu biodrowego) – dzięki temu badaniu można określić stan tzw. kości korowej (zbitej), która tworzy kość szyjki udowej. Zanik tego typu kości następuje powoli, a o znacznym ubytku można mówić stosunkowo późno (złamania stwierdza się najczęściej dopiero u pacjentów po sześćdziesiątym piątym roku życia).
Kiedy należy zdecydować się na densytometrię kości?
Jeśli osteoporoza pojawiała się u innych kobiet z twojej rodziny, jest duże prawdopodobieństwo, że znajdujesz się w grupie ryzyka. Badania warto wykonać jak najwcześniej – najlepiej już ok. czterdziestego roku życia.
Momentem, w którym densytometrii nie można już odkładać na później, jest menopauza. U kobiet w okresie przekwitania stan tkanki kostnej powinien być regularnie monitorowany.
Badanie densytometryczne jest konieczne w każdym przypadku, w którym występuje podejrzenie osteoporozy, m.in.:
- U pacjentów, u których złamania kości zdarzają się bardzo często.
- U pacjentów, u których doszło do złamania, chociaż uraz, który był jego przyczyną, wydawał się stosunkowo łagodny.
- U pacjentów, u których występuje tzw. sylwetka osteoporotyczna: zgarbione plecy i oparte o miednicę żebra.
- U pacjentek, u których stwierdza się występowanie czynników ryzyka osteoporozy, takich jak:
- menopauza,
- ukończenie pięćdziesiątego piątego roku życia,
- nieprzyjmowanie hormonalnej terapii zastępczej,
- odbyta kamica nerkowa,
- palenia papierosów,
- drobna budowa ciała,
- leczenie sterydami,
- genetyczne obciążenie osteoporozą,
- nadczynność tarczycy.