Procesy budowania i rośnięcia kości trwają do ok. dwudziestego – dwudziestego piątego roku życia. Mniej więcej w tym wieku człowiek osiąga swoją szczytową masę kostną. W późniejszym życiu masa kości już nigdy się nie zwiększy.
W kościach dorosłego człowieka nie ustają jednak nigdy rozmaite procesy ciągłej przebudowy. Części uszkodzone zastępowane są nowymi – w tzw. jednostkach przebudowy kości trwają wciąż naprzemienne procesy niszczenia i odbudowy. U zdrowego człowieka pozostają one zawsze w równowadze. Dzięki temu może on zachować stałą masę kostną.
Zazwyczaj ok. czterdziestego roku życia sytuacja ulega zmianie. Organizm się starzeje, obniża się aktywność hormonalna gruczołów płciowych. W efekcie dochodzi do zaburzenia równowagi – procesy niszczenia tkanki kostnej zaczynają dominować. Rozpoczyna się wtedy stopniowe obniżanie masy kostnej.
Na zanik kostny narażone są w szczególności kobiety po menopauzie. Niedobór estrogenów znacznie wzmaga aktywność komórek kościogubnych. Tkanka kostna może zmniejszać swoją gęstość nawet o kilka procent rocznie (u niektórych osób wartość ta przekracza 7%)! Jeśli dojdzie do ubytku ok. 30% masy kostnej, możemy mówić o osteoporozie.
U chorych na osteoporozę obniżenie gęstości tkanki kostnej osiągnęło już tzw. próg złamań. Tak dalekiemu rozrzedzeniu towarzyszy zawsze uszkodzenie struktury kości. Tzw. beleczki kostne – podstawy konstrukcyjne kości – tracą swoją ciągłość. Mówimy wtedy o tzw. zrzeszotnieniu, czyli sporowaceniu kości.
Andropauza ma od menopauzy znacznie łagodniejszy przebieg. Obniżanie się poziomu męskich hormonów płciowych to powolny, stopniowy proces. Zmiany nie są tutaj tak gwałtowne jak u kobiet. Dlatego to nie gwałtowne zmiany hormonalne są odpowiedzialne za osteoporozę u mężczyzn.
Pewnym zabezpieczeniem przed negatywnymi skutkami zaniku kostnego u mężczyzn jest chociażby to, że panowie mają zazwyczaj większą szczytową masę kostną od pań. Nie zmienia to jednak faktu, że osteoporoza może rozwinąć się u osób obu płci. U mężczyzn zmiany zależą przede wszystkim od nasilenia procesu starzenia się organizmu. W szczególnej grupie ryzyka znajdują się ci, którzy przeszli ciężkie choroby wątroby, cierpią na niewydolność nerek, kamicę nerkową, albo nadczynność tarczycy lub przytarczyc. Na rozwój osteoporozy mogą mieć również wpływ niektóre leki (np. środki przeciwzakrzepowe, moczopędne, przeciwpadaczkowe, kortykosterydy), a także – uwarunkowania genetyczne.